اثربخشی طرحواره‌درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی

اهدافمدل طرحواره‌درمانی برای آسیب‌شناسی ارتباط والدین با کودک ارائه شده است و با تأکید بر روابط بین‌فردی از دوران کودکی تا زمان حال، سبب کاهش سطح طرحواره‌های ناسازگار اولیه می‌شود. مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی مستعد افسردگی و اضطراب هستند. با بررسی ذهنیت‌های طرحواره‌ای و سبک‌های مقابله‌ای این افراد و با شناسایی نوع طرحواره‌های آنان و ارائة تکنیک‌های طرحواره‌درمانی می‌توان باعث کاهش افسردگی و اضطراب آن‌ها شد. پژوهش حاضر با هدف مطالعة اثربخشی طرحواره‌درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی انجام پذیرفت. مواد و روش‌هاپژوهش حاضر، مطالعة تجربی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعة آماری این پژوهش شامل مادرانی است که فرزندان آن‌ها در مراکز توان‌بخشی کودکان ناشنوا ثبت‌نام کرده بودند. نمونة آماری این پژوهش 30 نفر بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرارگرفتند. به‌منظور تعیین وضعیت بهزیستی روان‌شناختی، پرسشنامة بهزیستی روان‌شناختی ریف را تکمیل کردند. سپس، طی دوازده جلسة 90 دقیقه‌ای، طرحواره‌درمانی مجدداً با پرسشنامة یادشده ارزیابی شد. یافته‌ها نتایج حاصل از تحلیل آماری با آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که طرحواره‌درمانی به‌طور معناداری باعث افزایش بهزیستی روان‌شناختی می‌شود (064/40= (27و1 Fdf(، 05/0>p). نتیجه‌گیرینتایج پژوهش جاری حاکی از مؤثربودن طرحواره‌درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی است.